Eten voor nu en een tuin voor straks

Eten voor nu en een tuin voor straks

Eerder deze zomer berichtten we over het voedselhulpproject dat we gestart zijn in West Oeganda. We hebben dit opgezet samen met EO Metterdaad en Abel Rukundu van My Shepherd Uganda Ministry (MSUM).  Vanwege de lockdown door corona hebben veel mensen honger. Het project was erop gericht om mensen voor enkele weken voedselhulp te geven en daarnaast een tuin aan te leggen zodat ze daarna ook te eten hebben. Dit past bij hoe we als Foundation For Farming willen werken: gericht op hulp die mensen op termijn in staat stelt voor zichzelf te zorgen.

De mensen in West Oeganda waren heel blij met de hulp en hebben actief meegeholpen bij het aanleggen van de tuinen. Ook wij zijn blij met de resultaten, en tegelijk hebben zowel wij in Nederland als het team in Oeganda veel geleerd. Het project vormde de eerste samenwerking met een nieuwe partnerorganisatie.

Aan het begin van het project hebben we afspraken gemaakt over verantwoording en rapportage, vanuit het principe van gelijkwaardig partnerschap. Hierbij geven wij vertrouwen aan de lokale partner, die in ruil daarvoor duidelijk laat zien dat het werk naar beste kunnen is uitgevoerd. Concreet hebben we vanuit Nederland de financiële middelen beschikbaar gesteld en de principes van Foundations for Farming gedeeld. Abel en zijn team bepaalden vervolgens de beste manier om het project in Oeganda uit te voeren. Ten aanzien van verantwoording hebben we afgesproken dat alle uitgaven gedetailleerd werden bijgehouden en dat bovendien namen van alle geholpen gezinnen werden genoteerd, plus een foto van elk gezin bij hun nieuwe tuin. Van beide kanten waren we erg tevreden met deze manier van werken.

We zijn ook tegen een paar problemen aangelopen. Zo stegen de prijzen van voedsel tijdens het project – eigenlijk een veel voorkomend randverschijnsel van voedselhulp. Door de prijsstijgingen (mogelijk juist als gevolg van voedselhulp; dit wordt tenslotte veelal ter plaatse aangekocht) kun je niet alleen minder mensen helpen dan gepland, maar zijn mensen die niet geholpen worden slechter af. We liepen er ook tegenaan dat het overdragen van kennis op afstand moeilijk is. Zeker in het begin zijn er fouten gemaakt, maar gelukkig hebben we in de loop van het project de kwaliteit van de ‘100-fold garden’ zien stijgen.

Abel en MSUM dachten bij ‘mensen helpen’ tot nu toe vooral aan uitdelen van voedsel. We hebben onze visie op hoe je hulp echt duurzaam maakt kunnen delen, en Abel en zijn team zien nu dat het belangrijk, maar ook mogelijk is om het ‘dependency syndrome’ te doorbreken.